Γεννημένος στις 3
Σεπτεμβρίου του 1950, πέρασε αποκλειστικά τον ποδοσφαιρικό βίο του μόνο σε μια
ομάδα, τον Παναθηναϊκό, χωρίς να πάρει μεταγραφή σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα,
πράγμα που υποδηλώνει ασφαλώς και μία άλλη εποχή που το χρήμα δεν ήταν κυρίαρχο
όπως σήμερα. Σε πάρα πολύ μικρή ηλικία, λίγο προτού κλείσει τα 21 έτη του είχε
την ευκαιρία να αγωνιστείαπ στον θρυλικό τελικό του Γουέμπλεϊ απέναντι σε έναν
“ασύλληπτο” Άγιαξ της εποχής. Παρόλο που ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε 2-0, δεν
μπορούμε να πούμε πως τα πήγε και άσχημα. Το αυτογκόλ που σημείωσε ο ίδιος ο
Καψής προς το τέλος του αγώνα, δεν μπορεί να μειώσει την εξαιρετική συνολική απόδοσή
του. Υπήρξε βασικό μέλος της όλης διαδρομής της ομάδας μέχρι ο Παναθηναϊκός να
φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (όπως λεγόταν τότε το Champions
League) την περίοδο 1970-1971.
Ο Καψής συνολικά
αγωνίστηκε σε 18 Ευρωπαϊκά παιχνίδια, γενικά είχε 319 συμμετοχές πετυχαίνοντας
παράλληλα και 5 γκολ και συν όλων των υπολοίπων έπαιξε και με την Εθνική Ομάδα
σε 35 αγώνες σε μία περίοδο 11 ετών (1971-1982).
Οι τίτλοι του
ανέρχονται σε 5 πρωταθλήματα Ελλάδος, 4 Κύπελλα και ένα Βαλκανικό Κύπελλο
συλλόγων.
Ο γιος του,
Μιχάλης Καψής, ήταν επίσης σπουδαίος αμυντικός και κατάφερε εξίσου σπουδαία
πράγματα με μεγαλύτερη επιτυχία την νίκη
στο Euro 2004 που έκανε όλους τους Έλληνες υπερήφανους!
Όταν μάθαμε ότι ένας τόσο σπουδαίος παίκτης ζει με την
οικογένειά του πολύ κοντά στο σχολείο μας, στη γειτονιά μας, αποφασίσαμε να τον
προσεγγίσουμε και να του αποσπάσουμε την πρώτη μας συνέντευξη.
Μας υποδέχτηκε φιλόξενα στο σπίτι του το πρωινό της 21ης
Δεκεμβρίου, παραμονές Χριστουγέννων! Στο σαλόνι του, ανάμεσα στα αγαπημένα του
αντικείμενα, τις παλιές φωτογραφίες του στους τοίχους και με τη συντροφιά των
αγαπημένων του πτηνών, μάς παραχώρησε γενναιόδωρα την παρακάτω συνέντευξη...
-
Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια στην Αστυπάλαια;
Δεν έζησα πολύ στην Αστυπάλαια, γιατί δύο χρονών έφυγα από
εκεί. Συνήθισα να πηγαίνω συχνά (στην Αστυπάλαια) από 7 – 8 χρονών.
- Πότε ήρθατε στον Πειραιά και ποια ήταν η πρώτη σας
εντύπωση;
Ήρθα το 1952-53 από την Αστυπάλαια στον Πειραιά. Μέναμε
στην Παναγίτσα, επειδή δεν είχαν μεγάλη άνεση οι γονείς μου, αλλάζαμε πολλές
φορές σπίτι.
- Τι σας δένει με το Χατζηκυριάκειο;
Από τον καιρό που ήρθαμε από την Αστυπάλαια, όλα μου τα
παιδικά χρόνια τα πέρασα εδώ…όπως και ο Μιχάλης ο γιος μου.
- Ποιο είναι το αγαπημένο σας σημείο – αγαπημένη βόλτα; Πού
περνούσατε τις μέρες σας;
Η παραλία (Φρεαττύδα) μέχρι κάτω το Πασαλιμάνι. Περνούσα
πολύ ωραία και αυτό για εμένα είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι.
- Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε επαγγελματικά με το
ποδόσφαιρο; Αντιμετωπίσατε κάποιες δυσκολίες στην καριέρα σας στον Παναθηναϊκό;
Γιατί ήσασταν πιστός «στρατιώτης»;
Δεν ήξερα ότι θα γινόμουν ποδοσφαιριστής σε μια μεγάλη
ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός. Βοήθησε πάρα πολύ η τύχη, δούλεψα πάρα πολύ και έτσι
καθιερώθηκα να παίζω στον Παναθηναϊκό και στην Εθνική. Αυτό το επάγγελμα πρέπει
να το αγαπάς και εσείς που είσαστε μικροί κοιτάξτε να το φροντίσετε.
- Μπορείτε να μας πείτε γιατί δεν αλλάξατε ομάδα και δεν
εξελιχθήκατε πιο πολύ πηγαίνοντας σε μια ομάδα του εξωτερικού, αλλά παραμείνατε
σε μια ταπεινή ελληνική ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός;
Δεν ήταν ταπεινή. Ο Παναθηναϊκός είναι μια από τις
μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, όπως ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ. Μου άρεσε
εκεί που έμεινα και η ιστορία του Παναθηναϊκού ήταν μεγάλη.
-
Δεν διακριθήκατε σε επίπεδο εθνικής ομάδας, όπως έκανε η
γενιά του γιου σας;
Δεν είναι έτσι, έτυχε η γενιά η δικιά μου να παίξει σε ένα
πανευρωπαϊκό στην Ιταλία, όπου συμμετείχα και ως αρχηγός της ομάδας και φτάσαμε
να παίξουμε με δυνατές ομάδες, άσχετα αν δεν προκριθήκαμε σε τελικούς, όπως στο
Euro 2004. Είχα καλές συμμετοχές σε τέτοιο επίπεδο, ας το πούμε
έτσι.
-
Πώς αντιμετωπίσατε το αυτογκόλ που βάλατε στον τελικό;
Όταν πήγαμε να παίξουμε με τον Άγιαξ στον τελικό,
αισθανόμασταν πάρα πολύ καλά όλοι και αυτό ήταν το λάθος μας. Νομίζαμε ότι
είχαμε τελειώσει, επειδή είχαμε φτάσει μέχρι τον τελικό και φαινόταν σαν το
όνειρό μας. Με τον Άγιαξ ήταν το καλύτερο από τα άλλα παιχνίδια, είχαμε πιο
πολλές φάσεις, αλλά είχαμε χάσει την τύχη και εμείς τον εαυτό μας.
-
Τι συμβουλεύετε τους νέους; Πώς μπορούν να καταλάβουν την
αποτυχία ή την επιτυχία;
Μέσα στη ζωή είναι όλα και η επιτυχία και η αποτυχία. Απλώς
πρέπει να έχεις θέληση να προσπαθείς, να μην απογοητεύεσαι και ειδικά εσείς οι
νέοι πρέπει να είσαστε ακόμα πιο πεισματάρηδες, για να πετύχετε αυτό που
θέλετε.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τον φανατισμό στο ποδόσφαιρο
όπως έγινε πριν από λίγες ημέρες με τον διαιτητή Τζήλο;
Αυτά είναι άσχημα πράγματα πρέπει να φύγουν εντελώς από το
ποδόσφαιρο. Το ποδόσφαιρο είναι κάτι που ενώνει, πρέπει όλοι να μπορούμε να
πηγαίνουμε στα γήπεδα. Η Πολιτεία έχει μεγάλη ευθύνη, αν και έχουμε τέτοιο
πολιτισμό, έχουμε γίνει η χειρότερη χώρα στον χώρο των επεισοδίων.
-
Πώς ήταν στην εποχή σας;
Στην εποχή μου ήταν πολύ καλύτερα, αν και είχαν αρχίσει να
το χαλάνε, ήταν ακόμα πολύ καλύτερα. Μπορούσε να πάει ο καθένας στο γήπεδο, ο
παππούς με τα εγγόνια του, όλες οι οικογένειες. Τώρα θέλει κάποιος να πηγαίνει
στα ντέρμπι αλλά φοβάται. Στην εποχή μου ήταν φίλοι, έκαναν πλάκα ο ένας στον
άλλον σαν τα πρότυπα των ευρωπαϊκών ομάδων.
- Έχουμε ακούσει ότι αν κερδίζατε στο Wembley ο πρόεδρος του
Ολυμπιακού θα σας έδινε κάποιο πριμ, ισχύει;
Πρόεδρος του Ολυμπιακού τότε, ήταν ο αείμνηστος Γουλανδρής, ο οποίος ήταν πάρα πολύ καλός και
αξιόλογος. Μας είχε δώσει πριμ και όταν προκριθήκαμε.
-
Ποια είναι η γνώμη σας για τα παιδιά που υποστηρίζουν τον
Ολυμπιακό, μιας και εσείς παίζατε στον αιώνιο αντίπαλο του; Είχατε δεχθεί ποτέ κάποια
επίθεση;
Όχι, ποτέ δεν είχα συναντήσει εγώ άσχημο επίπεδο από
φιλάθλους, ούτε εγώ αλλά ούτε και ο γιος μου ο Μιχάλης. Ζούμε σε μια χώρα, όπου
τον κόσμο τον κάνεις εσύ να σε μισήσει και αν σέβεσαι τον εαυτό σου και τον
κόσμο δεν σε πειράζει κανένας.
-
Ποιος πιστεύετε ότι είναι άξιος για το φετινό πρωτάθλημα;
Με τα μέχρι σήμερα δεδομένα έχει μια διαφορά ο ΠΑΟΚ. Η
δικιά μου ομάδα (Παναθηναϊκός) έχει μια ομάδα νέων παιδιών, τα οποία κάνουν
πολύ καλή δουλειά μαζί με τον προπονητή τους. Ο Ολυμπιακός, αν ενισχυθεί τον
Ιανουάριο, που είναι οι μεταγραφές, θα μπορεί να κοντράρει τον ΠΑΟΚ. Και μετά η
ΑΕΚ.
-
Είχατε κάποια σχέση με το σχολείο μας το 1ο
Καλλίπολης;
Όχι, εγώ πήγαινα δημοτικό στο 23ο, ήταν στα
φανάρια στα Λουτρά. Στην Στ΄Δημοτικού, το σχολείο μεταφέρθηκε στη σημερινή του
θέση και μετά Γυμνάσιο πήγα στον Πειραιά. Το ίδιο και ο γιος μου, πήγαινε στο
κέντρο του Πειραιά.
Φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από τη συνομιλία μαζί του,
την απλότητα, τη σεμνότητα και την ευγένειά του. Τον ευχαριστούμε θερμά!
Δημήτρης Δράκος (Β1) – Βασίλης Χατζηιωαννίδης (Β4)
Στις 18 Απριλίου τα παιδιά που
συμμετέχουμε στο πρόγραμμα του ραδιοφώνου και στο πρόγραμμα της σχολικής
εφημερίδας επισκεφθήκαμε το ΚΑΝΑΛΙ ΕΝΑ, το δημοτικό ραδιοφωνικό σταθμό στο
κέντρο του Πειραιά. Ζήσαμε μια όμορφη εμπειρία εκεί με τη ζεστή υποδοχή και την
ενδιαφέρουσα ομιλία του Διευθυντή του σταθμού κου Ρηγόπουλου. Χαρήκαμε πολύ την
ξενάγηση στους χώρους του σταθμού. Είδαμε πώς ηχογραφείται και πώς μοντάρεται
μια εκπομπή. Ενθουσιαστήκαμε με την
παρουσία μας στη ζωντανή εκπομπή του κυρίου Μπαρδούνια και ιδιαίτερα με την
ευκαιρία που μας δόθηκε να μιλήσουμε στον αέρα για 10 λεπτά. Ανυπομονούμε να ξαναβρεθούμε
«στον αέρα ....» 
-
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σας!
