Παλαιόχωρα

Παλαιόχωρα Μεσσηνιακής Μάνης

    

Η Παλαιόχωρα είναι ένα μικρό χωριό στην Νότια Πελοπόννησο και συγκεκριμένα 12 χιλιόμετρα μακριά από την περιζήτητη Καλαμάτα, στον δήμο Μάνης. Είναι ένα χωριό με πολύ ωραία αξιοθέατα και αρχαιολογικούς χώρους, όπως το κάστρο της Ζαρνάτας, το οποίο αποτελούσε ένα απο τα τέσσερα μεγαλύτερα κάστρα της Μάνης που καταστράφηκε και ξαναχτίστηκε από τους Τούρκους. Σε κάθε σημείο του χωριού κυριαρχεί η φύση, με τα βουνά, τις πεδιάδες και τις θάλασσες να πρωταγωνιστούν σε όλα τα μέρη του χωριού. Με θαυμασμό και επιβλητικότητα αυτά τα τρία φυσικά κτίσματα στέκονται εκεί και σε εντυπωσιάζουν με όποιο μέσο μπορούν.

7 Λόγοι για να επισκεφθείτε την Παλαιόχωρα :

1. Για να δοκιμάσετε τις ντόπιες λιχουδιές στην ταβέρνα "το πευκάκι".

2. Για να επισκεφθείτε τα πανέμορφα παραλιακά μαγαζιά πάνω στο κύμα.

3. Για να απολαύσετε το μπάνιο σας στις κρυστάλλινες παραλίες όπως την Σάντοβα, την Στούπα και την Καλογριά. 

4. Για να δοκιμάσετε υπέροχα και ονειρικά γλυκά , απο την αλυσίδα ζαχαροπλαστείων Αθανασίου.

5. Για να περάσετε αξέχαστες νύχτες στα παραλιακά κέντρα διασκέδασης.  

6. Για να σας ξεναγήσουν στην περιοχή απο τη θάλασα με το τουριστικό πλοίο ALbatros.

7. Για να δείτε απο κοντά τις ύπεροχες τοιχογραφίες του καλύτερου γραφίστα της περιφέρειας με το παρατσούκλι skitsofrenis.

                                      

ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΖΑΡΝΑΤΑΣ

Το κάστρο της Ζαρνάτας βρίσκεται στα βορειοδυτικά σύνορα της Μάνης, μεταξύ των οικισμών Κάμπος και Σταυροπήγιο. Κτισμένο πάνω σε λόφο, στη μέση μια εύφορης κοιλάδας, πιστεύεται ότι χτίστηκε στη θέση κάποιας αρχαίας Ακρόπολης, όπως μαρτυρεί η ανακάλυψη πολυγωνικών τειχών στα θεμέλιά του. Ορισμένοι μελετητές ταυτίζουν την ευρύτερη περιοχή με την αρχαία Γερήνια, μία από τις 18 πόλεις που απάρτιζαν το Κοινό των Ελευθερολακώνων.

Όσο για το ποιοι έχτισαν το κάστρο της Ζαρνάτας, που εκτιμάται ότι χτίστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, άλλοι θέλουν να αποτελεί κατασκευή των Φράγκων, άλλοι των Ενετών και άλλοι των Τούρκων, με την τελευταία να αποτελεί την επικρατέστερη εκδοχή καθώς αρκετές πηγές αναφέρουν ως ιδρυτή του τον Βεζίρη Αχμέτ-Κιουπουρλή.

Στο κάστρο της Ζαρνάτας λέγεται ότι πολέμησε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο οποίος είχε προστρέξει να βοηθήσει τον Παναγιώτη Κουμουνδουράκη, Μπέη της Μάνης, όταν αυτός καθαιρέθηκε και εναντίον του στράφηκαν Τούρκοι και Μανιάτες.

Το κάστρο της Ζαρνάτας περιβαλλόταν από πολυγωνικό τείχος, μήκους 364 μ., το οποίο είχε ύψος 8-10 μ. Περιλάμβανε έξι πύργους, δύο στρογγυλούς και τέσσερις τετράγωνους, ενώ στη μέση υψωνόταν μεγάλος πύργος με 6 κανόνια, από τα 51 συνολικά που διέθετε το κάστρο. Δύο πύλες, μία στα νοτιοανατολικά και μία στα βορειοδυτικά, οδηγούσαν στο εσωτερικό του πύργου, που καταλάμβανε 23 στρέμματα.

Σήμερα, στο ψηλότερο σημείο του λόφου, δεσπόζει ένας τριώροφος πύργος ύψους 15 μ. περίπου, και δίπλα σε αυτόν μία πενταώροφη οικία στην οποία διέμεναν οι καπεταναίοι της περιοχής. Οι επισκέπτες του κάστρου της Ζαρνάτας μπορούν, επίσης, να δουν τμήματα του μεσαιωνικού τείχους, κάποιες τοιχογραφίες του 15ου αιώνα στον εγκαταλελειμμένο ναό του Αγίου Νικολάου, και την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής, η οποία ανεγέρθηκε στη μέση του κάστρου γύρω στο 1776.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα η Παλιόχωρα τοποθετείται από τους ιστορικούς και από τους αρχαιολόγους η ομηρική πόλη Ιρή, την οποία ο Όμηρος αποκαλεί «ποιήεσσα», δηλαδή πολύχλοη, κατάφυτη και εύφορη.

Η αρχαία πόλη της Αβίας ήκμασε για 1400 περίπου χρόνια, από τον 11ο αιώνα π.Χ. ως τον 3ο αιώνα μ.Χ. και συχνά αποτέλεσε μήλον της έριδος μεταξύ των Μεσσηνίων και των Σπαρτιατών. Το 181 π.Χ. η Αβία έγινε μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας.

Στην πόλη λειτουργούσε Ασκληπιείο, στα ερείπια του οποίου το 1775 οικοδομήθηκε ο σημερινός ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Μετά από την εποχή του Παυσανία η Αβία δεν αναφέρεται στις πηγές. Πιθανότατα καταστράφηκε σε κάποια από τις βαρβαρικές επιδρομές που ταλαιπώρησαν την Πελοπόννησο κατά την πρωτοβυζαντινή περίοδο.
 

ΝΕΟΤΕΡΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

Στις αρχές του 15ου αιώνα στη θέση της αρχαίας Αβίας βρίσκουμε χτισμένο το κάστρο της Μαντίνειας, το οποίο ανήκε στους Ενετούς και αποτελούσε έδρα ομώνυμης βαρονίας. Η Αβία είχε πια ξεχαστεί και αναφέρεται μόνο σε πτολεμαϊκούς χάρτες, οι οποίοι αποτύπωναν το αρχαίο παρελθόν της περιοχής και όχι το παρόν της. Η Μαντίνεια κάποια στιγμή εγκαταλείφθηκε από τους κατοίκους της λόγω των πειρατικών κινδύνων, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στο μεσόγειο χωριό Μεγάλη Μαντίνεια. Το ερειπωμένο χωριό πήρε το όνομα Παλιόχωρα.

Από τα μέσα του 19ου αιώνα οι κάτοικοι της Μεγάλης Μαντίνειας άρχισαν να εγκαθίστανται και πάλι στην παραλιακή ζώνη και συγκρότησαν τους οικισμούς: Παλιόχωρα, Αρχοντικό και Κοπάνοι (το σημερινό Ακρογιάλι).

Σύμφωνα με την παράδοση οι πρώτοι Μαντιναίοι, που τόλμησαν να εγκατασταθούν στην έρημη ακτή της Παλιόχωρας, ήταν ο Σταυρέας, ο Πετρουλέας και ο Κοτσωνέας. Ο Σταυρέας έκτισε το σπίτι του πάνω στο βράχο που δεσπόζει στα νότια της ακρογιαλιάς. Έτσι αφ’ ενός είχε ένα καλό παρατηρητήριο αφ’ ετέρου ήταν απρόσβλητο από τη θάλασσα. Από τη μεριά της στεριάς είχε πολεμίστρες και πυργίσκους. Σήμερα το σπίτι ανήκει στην οικογένεια Φραγκούλη. Στην ανατολική πλευρά του διακρίνεται μια πολεμίστρα και μια εικόνα σκαλισμένη στον εξωτερικό τοίχο.

Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΟΥ

    Είναι ο τόπος ο οποίος έχω ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου και έχω περάσει τις πιο όμορφες στγμές με την οικογένεια και τους φίλους μου. Επίσης, πλέον είναι ο πιο συνηθισμένος  προορισμός για τις καλοκαιρινές μας διακοπές. Ως επί το πλείστον τώρα που μένουμε στην Αθήνα θα μου λείψει η Παλαιόχωρα, οι φίλοι και ξέγνοιαστες στιγμές που είχα περάσει εκεί.

                                                                                                                                          

 Γιάννης Παπατσαρουχάς (Β1)